‘Zie mij’ – inzichten op congres 120 jaar KNOV
Annemieke Verbeek is doula zonder poeha in Noord-Holland. 'Het vrouwenlijf is tamelijk briljant. Een baby krijgen is het meest bijzondere ‘normale’ dat je in je leven meemaakt.'

“Zie mij. Ik wil dat je mij helpt mezelf te zien”

De KNOV – Koninklijke Nederlandse Organisatie van Verloskundigen bestaat 120 jaar en dinsdag was ik op het Geboortezorgcongres. Wat het meeste indruk op mij maakte, was het praatje van Jitske Wildschut, coach, dochter (en schoondochter en schoonzus) van een gynaecoloog, zwanger van haar vierde kind. Ze verwoorde zo treffend de verwarring die veel zwangeren ervaren, omdat ze heen en weer geslingerd worden tussen tegenstellingen. Als moeder heb ik die verwarring ook ervaren, en ik zie het nu bij cliënten ook. Ik zie het ook als een van mijn belangrijkste taken om dat kluwen van informatie te ontwarren, zodat vrouwen zien wat bij hén past.

Jitske zei: ‘Het gevoel van totale verwondering tegenover het compleet alledaagse van een zwangerschap. ‘Dat mensen vol vertedering naar mijn opbollende buik kijken, de collectieve vervoering die een baby-op-komst losweekt. Maar ook de magie die ik zelf voel, dat er dit keer, na drie zonen, een dochter in mij groeit. Aan de andere kant bevallen er op elk moment van de dag honderden vrouwen en hoort het ook zo gewoon bij het leven.’
En dan is er die andere tegenstelling. Die tussen de kritische consument die ik altijd ben, tenzij ik in de spreekkamer van de verloskundige of gynaecoloog zit. In élk ander aspect van mijn leven ben ik degene die vragen stelt, die niks voor zoete koek neemt. “Daar heb je Jitske weer met haar mitsen en maren”. Maar als ik daar zit, met mijn handen op mijn buik, verander ik in een mak schaapje. “Dat zoek ik thuis nog wel even op”, denk ik stilletjes in plaats van kritische noten te kraken. “Wie wás die vrouw?!”, denk ik als ik weer buiten sta. En hoe komt het dat we die actieve rol als zwangere zo lastig pakken?
En dan is er de dichotomie van natuur versus techniek. Mijn eerste baby kwam met een keizersnede, de tweede werd poliklinisch geboren en de derde thuis. Ik weet dus uit eigen ervaring dat een natuurlijk bevalling in mum van tijd een totaal technisch medisch gebeuren kan worden. Ik wil zo natuurlijk mogelijk bevallen, maar ik maak grote baby’s, dus ik zie de onrust in de ogen van mijn zorgverlener.
‘Verwarring dus. En hoe kan mijn verloskundige me daar bij helpen? Ze kan deze tegenstrijdigheden erkennen en ze samen met mij nauwkeurig in kaart brengen, zowel met mijn hart als mijn hoofd. Dat het allemaal tegelijkertijd en naast elkaar kan bestaan, dat het een het ander niet uit hoeft te sluiten. Als daar ruimte voor is, dan voel ik me gezien. En ik wil gezien worden. Juist in die verwarring heb ik die erkenning nodig om mezelf te ankeren.

Zie mij. Ik wil dat je mij helpt mezelf te zien.

Help me te reflecteren, woorden te geven aan mijn angsten en onzekerheden. Dit is mijn vierde kind, maar veronderstel niet dat ik het “dus allemaal wel weet”. Zie mij door de ogen van mijn partner, die ook zijn eigen bagage heeft. Kijk ook naar je eigen overtuigingen, en of en hoe je die meeneemt als je met mij praat. Durf te staan voor wat je weet, juist ook door open te staan voor wat je niet weet.’

Dik en zwanger? Dit kan je verwachten

Voor Kiind magazine schreef ik jarenlang de rubriek 'Protocol onder de loep', over een protocol of richtlijn in de geboortezorg. Ik zal ze hier zoetjesaan gaan delen, omdat er veel waardevolle informatie in staat over de zin en onzin van beleid waar je als zwangere...

Zonder netwerk geen doula

We zien jullie. Partners van iedereen die in de geboortezorg werkt. We weten dat het niet makkelijk is, samen zijn met iemand die elk moment opgeroepen kan worden en dan alles uit haar handen laat vallen om naar de barende te gaan. Nooit weten hoe de dag loopt. Of je...

De impact van een snelle bevalling

Een snelle bevalling kan ook enorm heftig zijn. Ik herinner me paniek, ongeloof, twijfel. ☆ Twaalf jaar terug lag er een onwaarschijnlijk dik pak sneeuw. 'Bevalt snel' stond er rood omcirkeld in mijn dossier. Twee jaar eerder duurde mijn eerste bevalling krap aan 7...

Het ‘perfecte’ lijf?

Het is zo'n bekend plaatje, de man met de uitgestrekte armen en benen. De Vitruviusman zou de 'perfecte' mens weergeven, met ideale verhoudingen en proporties. De bekendste afbeelding is natuurlijk die van Leonardo Da Vinci, die gefascineerd was door de anatomie van...

Nut en noodzaak van een geboorteplan

Tien jaar geleden was het nog een nieuw fenomeen, nu is het niet meer weg te denken: het geboorteplan. Maar wat is nou precies de nut en noodzaak van zo’n plan? En wat is een ‘goed’ geboorteplan. Ik vroeg het verloskundige Joyce Schouten van @verloskees. Zij is altijd...

Bevallen na een eerdere stilgeboorte

Bevallen nadat je eerder een kindje verloren hebt, is spannend. De weken voor de uitgerekende datum gaan laatjes met herinneringen open. Hoe je je toen voelde. De keuzes die je hebt moeten maken. De verloskamer en hoe ellendig alleen jullie je gevoeld hebben. Maar...

Geboorteverhaal – geen bevalling hetzelfde

Een zachte nazomernacht. De zijdeur is open. Muziek vult de ruimte. De lichten zijn gedimd, kaarsjes branden. Op de rand van het keukeneiland ligt een schapenvacht. Elke wee leunt ze daar op, terwijl haar partner tegendruk geeft op haar onderrug. Een geroutineerd...

Geboorteverhaal – tamelijk briljant

Vooraf twijfelde iedereen of een gewone bevalling mogelijk was, de moeder zelf misschien nog wel het meest van allemaal. Ze wilde zó graag haar dochter zelf ter wereld brengen, maar een paar grote leiomyomen (vleesbomen), waarvan een bij de baarmoedermond, konden roet...

Geboorteverhaal – over loslaten

*verhaal en foto met toestemming van de ouders* “Je moet gewoon loslaten.” Het is een van de vele, vaak tenenkrommende clichés die je tijdens je zwangerschap om de oren vliegen, zéker als je over die magische veertigwekengrens heengaat. Alsof het een knop is die je...

Zure druiven – als borstvoeding geven écht niet lukt

Al een paar dagen zie ik ze voorbijkomen, mooie foto's van borstvoedende mama's en lieve en eerlijke verhalen over wat het voor hen betekent om hun baby/dreumes/peuter te laten groeien en bloeien op hun melk. Het is #worldbreastfeedingweek en dat is aanleiding tot een...