Geboorteverhaal – geen bevalling hetzelfde
Annemieke Verbeek is doula zonder poeha in Noord-Holland. 'Het vrouwenlijf is tamelijk briljant. Een baby krijgen is het meest bijzondere ‘normale’ dat je in je leven meemaakt.'
Een zachte nazomernacht. De zijdeur is open. Muziek vult de ruimte. De lichten zijn gedimd, kaarsjes branden. Op de rand van het keukeneiland ligt een schapenvacht. Elke wee leunt ze daar op, terwijl haar partner tegendruk geeft op haar onderrug. Een geroutineerd team. Dit deden ze drie keer eerder. Dit kunnen ze samen. Langzaam worden de pauzes korter en de weeën sterker. Steeds meer keert ze naar binnen, focust ze op wat haar lijf vraagt.
Een half uurtje later komt de verloskundige binnen. Ze stelt voor om te toucheren en ze vindt dit ook wel prettig. Vier centimeter ontsluiting. Zij weet wat dat betekent: heel weinig. De eerste centimeters gaan vaak langzaam, en dan kan het zo maar ineens snel gaan.
Zijn ogen vallen dicht. De oplopende spanning van de afgelopen week, de dagen na de uitgerekende datum. Hoe lastig hij het vindt, dit keer, om niet meteen aan het werk te moeten. ‘De vorige drie keer was het meteen hard werken, vanaf de eerste wee tot de baby er was.’ Hij had het eerder die avond meteen gezien, toen ze samen op de bank voor de tv zaten: dit keer is het menens. ‘Het is een blik, haar uitstraling. Ik wist gewoon dat de baby zou komen vanavond.’
Nu er anderen zijn om voor zijn vrouw te zorgen, gaat hij even liggen. Heel even. In vertrouwen, en met oordoppen in.
Een uurtje later wordt hij weer wakker. Kletsen doet ze niet meer, alle aandacht is naar binnen. Ze wil het bad in, maar het gaat zo snel dat ze door haar benen zakt en de rand van het bed zoekt voor steun. Het water is 39 graden. De playlist op de Ipad gaat de derde ronde in. De verloskundige zit in de huiskamer, je wilt rust om dit zélf te doen. Jouw lijf weet precies wat het nodig heeft.
Bijna elke vrouw heeft een moment tijdens de bevalling dat ze denkt: ‘ik wil niet meer. Laat dit stoppen. Ik heb er genoeg van.’ Deze foto was haar moment. Het is de transitie tussen ontsluitingsfase en persfase, blijkt bijna altijd achteraf. Het lichaam gaat anders bewegen, er komen andere geluiden. Dieper, de adem stokt af en toe. Haar partner weet wat dit betekent; tijd om de verloskundige te halen. Die had de verandering ook op afstand al gehoord en komt aanlopen…
Een minuut later, anderhalf misschien, met drie persweeën. *In sneltreinvaart is ze daar – jullie tweede dochter en vierde kind.

Dik en zwanger? Dit kan je verwachten

Voor Kiind magazine schreef ik jarenlang de rubriek 'Protocol onder de loep', over een protocol of richtlijn in de geboortezorg. Ik zal ze hier zoetjesaan gaan delen, omdat er veel waardevolle informatie in staat over de zin en onzin van beleid waar je als zwangere...

Zonder netwerk geen doula

We zien jullie. Partners van iedereen die in de geboortezorg werkt. We weten dat het niet makkelijk is, samen zijn met iemand die elk moment opgeroepen kan worden en dan alles uit haar handen laat vallen om naar de barende te gaan. Nooit weten hoe de dag loopt. Of je...

De impact van een snelle bevalling

Een snelle bevalling kan ook enorm heftig zijn. Ik herinner me paniek, ongeloof, twijfel. ☆ Twaalf jaar terug lag er een onwaarschijnlijk dik pak sneeuw. 'Bevalt snel' stond er rood omcirkeld in mijn dossier. Twee jaar eerder duurde mijn eerste bevalling krap aan 7...

Het ‘perfecte’ lijf?

Het is zo'n bekend plaatje, de man met de uitgestrekte armen en benen. De Vitruviusman zou de 'perfecte' mens weergeven, met ideale verhoudingen en proporties. De bekendste afbeelding is natuurlijk die van Leonardo Da Vinci, die gefascineerd was door de anatomie van...

Nut en noodzaak van een geboorteplan

Tien jaar geleden was het nog een nieuw fenomeen, nu is het niet meer weg te denken: het geboorteplan. Maar wat is nou precies de nut en noodzaak van zo’n plan? En wat is een ‘goed’ geboorteplan. Ik vroeg het verloskundige Joyce Schouten van @verloskees. Zij is altijd...

Bevallen na een eerdere stilgeboorte

Bevallen nadat je eerder een kindje verloren hebt, is spannend. De weken voor de uitgerekende datum gaan laatjes met herinneringen open. Hoe je je toen voelde. De keuzes die je hebt moeten maken. De verloskamer en hoe ellendig alleen jullie je gevoeld hebben. Maar...

Geboorteverhaal – geen bevalling hetzelfde

Een zachte nazomernacht. De zijdeur is open. Muziek vult de ruimte. De lichten zijn gedimd, kaarsjes branden. Op de rand van het keukeneiland ligt een schapenvacht. Elke wee leunt ze daar op, terwijl haar partner tegendruk geeft op haar onderrug. Een geroutineerd...

Geboorteverhaal – tamelijk briljant

Vooraf twijfelde iedereen of een gewone bevalling mogelijk was, de moeder zelf misschien nog wel het meest van allemaal. Ze wilde zó graag haar dochter zelf ter wereld brengen, maar een paar grote leiomyomen (vleesbomen), waarvan een bij de baarmoedermond, konden roet...

Geboorteverhaal – over loslaten

*verhaal en foto met toestemming van de ouders* “Je moet gewoon loslaten.” Het is een van de vele, vaak tenenkrommende clichés die je tijdens je zwangerschap om de oren vliegen, zéker als je over die magische veertigwekengrens heengaat. Alsof het een knop is die je...

Zure druiven – als borstvoeding geven écht niet lukt

Al een paar dagen zie ik ze voorbijkomen, mooie foto's van borstvoedende mama's en lieve en eerlijke verhalen over wat het voor hen betekent om hun baby/dreumes/peuter te laten groeien en bloeien op hun melk. Het is #worldbreastfeedingweek en dat is aanleiding tot een...